toprak damlı evlerin çocuklarıydık
güneşi suya kattık
kaynar kazanda ısıttık
yıkandık leğenlerde
gözlerimize kaçtı sabun köpüğü
ağladık
yedik tepemize yumruğu
yağmuru toprağa karıştırdık
ektik tohumu toprağa
yeşerttik kıraç dağlarda
binbir çeşit çiğdem ile çiçeği
dağ rüzgarlarının çocuklarıydık
yanaklarımızı soğuk yellere uzattık
kerme kerme pullu taşlar gibi yanaklardan
süzüldü kar suyu yerine gözyaşları
kıldan yörük çadırlarında
bıraktık çocukluğumuzu
lastik ayakkabılarla
patika yollarda
yitirdik gençliğimizi
sakladık sıkılı yumruk gibi öfkemizi
kenger dikeni batarken ayaklarımıza
kimse dokunmasada yüreklerimize
kekik kokusu dokunurdu dağlarda
meleşir koyunlar ağıllarda
ve akşam olur hava kararır
vurur kar tipisi camlara
rüzgar ıslık çalar dağ yamaçlarına
dallarda son kalan yapraklar
düşer toprak ananın kucağına
kuytularda saklı evlerde
teneke sobalar yanaklarına kadar kızarmış
üstünde bakırdan göğüm
içten içe fokurdar
kızarmış ekmek kokusu
fırında patetes
portakal kabukları
yanarken soba da
sobadan dışarı fırlayan yalımlar
ışık saçarken
uyandırmayın rüyadan
katledilmiş dünyadan
ihtiyacımız
azıcık huzur
huzuru arayan bulur
18/03/2024 ŞİİR :Aliş GÜLDEN