Zulmetme gel güzel, deli gönlüme
Benim yare ahdim, amanım vardır
Güvenim yitiyor, çifte benlime
İçimi kemiren, gümanım vardır

Her yerde her zaman, hakkım yediler
Oysa ki şahitti, çöller, vadiler
Yan yana gelmesi, yasak dediler
Sevdamı çok gören, fermanım vardır

Başta dolanırken, her kavak yeli
Uzanmıyor bana, cananın eli
Ben sevgi yumağı, aşkın has gülü
Yığın yığın sevdam, harmanım vardır

Umuttur, huzurdur, benim her genim
Ben neşe doluyum, hem de gülşenim
Tatlı dil, güler yüz, şikarım benim
Aşk derdine elbet, dermanım vardır

Coşkulu akar hep, Ren ile Sen’i
Nasılda kokuyor, aşk fesleğeni
Görkemli dönüşler, coşturur beni
Hep aşkı tavaf ta, kirmanım vardır

Yaşanan zamanın, sonsuz dehrinde
Cennet toprağında, kevser nehrinde
Dilim duadayken, sevda şehrinde
Sıcak ve sakin, limanım vardır

Lüzumsuz gülmüyor, şu yüzün niçin
Her zaman doğruyu, güzeli seçin
Aşkı bu Dünya’ya, baş etmek için
Aşkın hükümranı, ermanım vardır

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

Ahdim : Sözleşmem
Aman : Yalvarma
Güman : 1- Şüphe 2- İkircik 3- Kuşku 4- Şek 5- Evham 6- İşkil 7- Vehim 8- Kuruntu
Ferman : Yazılı emir
Harman : Yığın
Şikar : Av, ganimet
Tavaf : Bir şey çevresinde dönmek
Kirman : Yünden ip yapmak için kullanılan alet
dehr : Dünyanın başlangıç ve bitişi arasındaki zaman
Kevser : Kuranda ayet, Cennette içecek ve ırmak
Erman : yİĞİT, Kahraman, yürekli kimse