SEN VE BEN

Sen
başının üstündeki çatının kıymetinden habersizdin

ben
dört duvar arasında gökyüzüne bakardım çaresizdim

sen
egona mahkûm gezinirken yeryüzünde

ben
cana can katar
yanan kaç yüreğe su serperim diye
uçarım gökyüzünde

sen
bugün hangi kıyafeti giysem telaşına düşmüşken

ben
üşüyen bir bedeni nasıl örterim telaşında

sen
yedi kat derin uykuda

ben
yorgun geceleri sabaha ulaştırma çabasında

sen
gün boyu çöplüklerde bir lokma ekmek arayanları görmezken

ben
kuş sütü eksik olmayan
sofralarda burun kıvırıp
doymayan domuzları kovardım

sen
şana şöhrete
paraya pula servete özdeş
çoğaltma derdindeyken

ben
zehri bal eyleyip
acılarla kıvrananların acılarını paylaşma gayretindeyim

sen
mutluluğu kasalar dolusu
altın
Euro
dolarda ararken

ben
yetime
öksüze
mutsuza kol kanat açarak mutluluk dağıtmaktaydım

sen insan
ben insanlık yoksunu öylemi

dön de tükür aynada gordüğün yüze

Efkan ÖTGÜN