sessiz çığlıklarım var benim
kah yorgan altı kah sessizliğimden
ellerimde diş izlerim var hiç geçmez
sadece sana özgü yaralarım var ve lokmanım sensin

seni bir sır gibi saklarım kalbimde
yanan bir kor ataş gibi
sen bilmezsin diğerleri anlamaz yangınımı
bende seni rabbime sonra aya yıldızlara anlattım
biliyormusun seni ne zaman anlatsam usulca bi kedi yanaşır bana

gök kubbe sarsılırdı sanki sen varken
en büyük dostum aydı sanırım hem gece hem sabah parlardı bana seni anımsatırdı
eğer bi gün bana bişey demek istersen aya söyle o zaten seni tanır
sen beni sessizliğimden tanırsın artık

sessizliğim bir yangın gibi
sadece evin sahibini yakan türden
eğer susuyorsam gülemiyorsam artık bil ki gitmişimdir
korkuyorum gözlerinden ateşle gelmektesin bana

kalpleri birbirine ısındıran allahtır
seni bana beni sana eylesin diye aylardır dua ettim
hayırlısı olsun o zaman demeli
seni çok AZ tanıyan ben azım ile gidiyorum