UYUMAYALIM!

Kırk asırlık Türk yurdu
Mucizelerle ayakta durdu
Gelenler sömürdü gitti
Sahip çıkılsa böyle mi olurdu?
Torunlar emanet bıraktı bize
Bakanlarımız sadece yoktu
Bakamazdı çünkü o masum yüze.
Hainler dört tarafını yaktı, yıktı
Emeksizler, mirastır sanıyordu!

Nutuklarla teselli bulunsa keşke
Umarsız kalanları hep kandırırlar
Üfürükle çığlığı nasıl da söndürürler!
Yangınlar içimde, hep yanıyordu!
Körüklerle gidilmez ki yangına!
Ulaşalım varlıkta, dünya dengine
Kavuşsun bu ufuklar doğal rengine
Yaralılar karşımda uyuyordu
Yaralar içimde hep kanıyordu!

Namerde muhtaç etmeyelim bu yurdu
Kurda, kuşa yem etmeliyim bu yurdu
Atalar "övün, çalış, güven" buyurdu!
Biz övünürken, düşmanlar uyumuyordu!
Ve, şair ne diyordu;
Yiyin efendiler..! Onlar da yiyordu!
Garibanlar aç sefil, ve uyuyordu!

Murat Kahraman Murâdî
Ağustos 1990/Antakya
(Tozlanmış dosyalardan.)