1
Yorum
11
Beğeni
0,0
Puan
373
Okunma
yetmişli desenlere aitim
duvarlarım kağıtlı boyanmamış
yine birkaçı peşpeşe gidiyor gökyüzüne
bu merdiven siyah
pastel
bu merdiven yokuş
bende yerde oturmuş öküz
ellisine giren çiçekleri yiyor
bir abajur sarı
denizler var epey
ben hiçbirinizi tanımıyorum diyemem
yerden yükselen şarkılarla
akorum bulutlarda
çok yavaş kalkacağım bu yüzden
saçlarım kazılı
yağmur yiyemem babanne
peşpeşe düşeceğiz burada anlaşalım
ben aslında toprağa azot
bu merdiven siyah
pastel
kendime peşinen söylüyorum
yerde oturmuş umut ve
bir şifonyer insanım
tütüyorum
Cevap Yaz