Senin olmadığın yer, kaoslara gebedir
Sen ki alın terisin, gözlerin ışığısın
Adalet gül kokulu beşiklerde bebedir
Sen tertemiz kalplerin, emeğin âşığısın

Mizan senle kurulur, hakikati söylersin
Ağa ile maraba ayrı değil gözünde
Vicdanlar körelmişse ötesini neylersin?
Seninle toplumların güller açar yüzünde

Hakk’ın penceresinden eylersin bize nazar
Gördüğün her ne varsa hakikate dairdir
Mülkün temelisin sen, kitabında hak yazar
Seni hakkıyla öven kalemler ne mahirdir

Anadolu toprağı beşik olmuştur sana
Gül açar gül yüzünde, zemheride baharsın
Zulümden inleyenler âşık olmuştur sana
Gönül bahçemde çiçek, dağ başlarında karsın

Adalet mümbit toprak, yediveren başağı
Hukuksuzluk ağır kış, fırtınadır, tipidir
Ona tutunan düşmez, uçurumdan aşağı
Kurtuluştur adalet, hakkın sağlam ipidir

Tükenmez acıların karanlık gecesidir
Hukuksuzluk gözyaşı, rahmet okutandır o…
Boğazda düğümlenen bir hüzün hecesidir
Mazlumların gözünden yaşlar akıtandır o…

Adalet gençlik çağı, yamaçları düz eder
Çile çeken gönüller, gül yüzüyle tanışır
Tükenmez bir kandildir, geceyi gündüz eder
Berrak aydınlığında o zifiri tan ışır

Eğrilerden uzaktır, daim gider düzüne
Adalet müşfik bir el, siler gözlerden yaşı
İzini kavuşturur, Hacı Bektaş izine
Sadece o kazanır kötülükle savaşı

Adalet deyip geçme, gecede dolunaydır
Dudaklardan düşmeyen hakikat türküsüdür
Çile kör bir zindansa, o muhteşem saraydır
Kadim medeniyetin bin yıllık ülküsüdür

Payidar olmaz zulüm, yerde kalmaz gözyaşı
Zulüm bir bumerangdır, çelikten bir kafestir
Adaletin iksiri kuştüyü eder taşı
O ki âb-ı hayattır, aldığımız nefestir

Adalet susuza su, bir bağ-ı iremdir o…
Hukuk tanımayana, zalimlere cinnettir
Mecnunların Leyla’sı, Aslı’ya Kerem’dir o…
Kurtuluş sığınağı mazlumlara cennettir

Adalet keskin kılıç, Ali’min Zülfikâr’ı
Mazlumun gözündeki yaşı dindirendir o…
Gülistana döndürür gerçek adalet nârı
Hayatı zindan eden zulmü sindirendir o…

Seni tasvir etmeye sözler kifayet etmez
Nasıl tarif edeyim senin gül cemalini?
Ömür boyu söylenir, bu şarkı burda bitmez
Nakıs olan zalimler, çekemez kemâlini

Adalet şahikadır, göklere değer başı
Ona kuyu kazanlar, bir gün kuyuya düşer
Hukuksuzluk baldıran, adalet gönül aşı
Hakiki saadeti onunla bulur beşer

M. NİHAT MALKOÇ