Karanlıkta, sislerin içinde bir otobüs
Oraya neden geldiğimi bilmeden bakakalmışım
Sonra sen çıkıverdin içimden
Otobüse doğru ilerliyordun
Ağır ağır yürüyordun, hiç arkana bakmadan
Ayak izlerin oluşuyor belli belirsiz, sonra siliniyordu
Hareket edemiyor, sessizce bakıyordum..

Sonra yavaş yavaş kaybolmaya başladın
Birden omzumda bir hareket hissettim
“MEZARLIKTAN ÇIKAN ELLER”
evet, o an beynimde ışıklı yazılarla beliren buydu..
beni arkaya, sensiz karanlıklara çekiyorlardı.
Bağırıyordum, gitme, n’olur gitmeee….!
Çekmeye devam ediyorlardı.
Bir ışık vardı, içinden geçtim, bitişinde bir uçurum.
Karanlığına bıraktım kendimi, dibi belirdi çarptım.
Başımda bir ağrı bıçak gibi kesiyordu içimi..

Gözlerimi açtım, yolda durmuş gidişini izliyordum.
Beynimin oynadığı bir oyundu, sadece anlık bir oyun.
Sen vardın ilerde,
Hiç arkana bakmadan uzaklaşıyordun benden.
Şakaklarım zonkluyor, avuçlarım terliyordu.
Bir sürü insan vardı etrafımda, maskeli yaratıklar.
Hepsinin gözleri parlıyordu.
İyice gözden kaybolmuştun.

Birden omzumda bir ağırlık hissettim!
Kalbim parçalanmıştı sanki.
Tüm vücudum buz kesti aniden
Eller geldi aklıma; “MEZARLIKTAN ÇIKAN ELLER”
Gitme diye bağırmak istedim peşinden,
N’olur gitme!
Ama ağzımı bile açamadım.
Birkaç damla gözyaşı sadece…
Sonra, sensizlik.. Yine, KARANLIK…!