Günler nasılda geçiyordu
Kış iyice bastırmıştı
Bir sabah kalktığında
Doğa beyaza boyanmıştı
Uzunca seyretti bu beyazlığı
Ve yağan karı
Ne güzel iniyordu
Kar taneleri gökyüzünden
Hiç birbirine değmeden
Kimi ağaçlara konuyor
Kimi çiçeklere çatıda kalanlar ayrı güzeldi
Camı açtı doyasıya kokladı havayı
Tertemiz lekesiz temizlik
Bir iki kar tanesi düştü avuçlarına
Ve gözlerinde yaşlar belirdi
Yine daldı hayallere
Düşündü geçen günleri
Sevdiğinin uğruna gittiği gurbeti anımsadı
Büyük şehrin keşmekeşi
Ve güneşi görmeden geçen günleri
Sanki kabus tu yaşadığı
Yemyeşildi kocaman ağaçlar
Kırmızı boyalı evler
Gri bir gökyüzü ve yağmur
Yüzü gülmüyordu bulutların her daim ağlamaklı
Yıldız hiç görmemişti
Mehtap ta yoktu ortalarda güneş gibi
Bir zamanlar okuduğu
Çalıkuşu romanı geldi aklına
Feride nin Zeyniler,e gelişini
İçi acıdı işte şimdi oda bir ferideydi
Bu şehrin gece hayatı başkaydı
Yanan sönen ışıklar içinde
Kumarhaneler sokağı birahaneleri
Başka bir alem di yabancı bir dünya
Sevmemişti gül
Acılar içinde geçmişti günleri
Dayanamayıp dönmüştü geri
Ama canın bir parçası kalmıştı orada
Nasıl gülerdi yüzü nasıl olurdu mutlu
Artık çocukları vardı hayatında
Onlar için yaşıyordu
Solmamak için gül gözyaşları suluyordu
Artık hayatı yalancı bahardı
Ara sıra gelse de eşi
Çok kalmıyor doymadan sevdiğine
Gidiyordu geri
Büyüdü çocukları yıllar yılları kovalarken
Almıştı babaları çocuk ları da
Orada okusunlar diye
Yalnız kalmıştı gitmedi aralarından
Anne baba da terk etmişti bu dünyayı
Çok yaşlı değildi ama
Ağarmıştı saçları
Yaşadığı bu yalnız hayattan
Dert ortağı dalgalardı her gün gider sahile
Anlatırdı dalgalara
Özlemlerini acılarını
Bekliyordu bir gün o çok sevdiği ve çocukları
Silkindi kadın daldığı hayeller den
Ah kar ah nerelere götürdün beni
Neler yaşattın
Hani çocuklarım hani yaptığımız kardan adam
Nasılda oynardık onlarla kartopu
Ah rabbim nasıl biter bu ayrılık
Nasıl geçer yalnız geceler
Nerde benim çocuklarım
Yaş aktı gözlerinden incecik dere oldu
Açık avuçları sığındı rabbine
Rabbim ne zamana kadar bu ayrılık ne zamana kadar
Telefon sesi uyandırdı daldığı hayallerden
Alo diyen ses se kızıydı annem diyen
Annem bekle geliyoruz artık hep seninle olacağız
Önce şaşkın nasıl dedi nasıl yani
Annem okulum bitti bundan böyle vatanımda ve senin kollarındayız
Cevap veremedi hıçkırıklardı ses veren boğazında düğümlendi zaman
Ağlama annem ağlama ne olur gülümse artık diyordu ASUMAN

AYŞE KARAN
SEVGİLİ GÖNÜL DOSTLARI
DÖRT BÖLÜMDEN OLAN BU DİZELERİM
SADECE KURGUDAN İBARET Tİ
AMA İÇİNDE YAŞANAN GERÇEKLER VAR DUYDUĞUM DİNLEDİĞİM VEYA GÖZLEDİĞİM BAZI KİŞİLERİN HAYATINDAN DERLEDİM NE KADAR YAZABİLDİM BİLMİYORUM OKUYUP ZAMAN AYIRAN VE YORUM YAZAN YAZMAYAN DOSTLARA SAYGILARIM SONSUZ