DİVANE DERLER
Samanlık, kömürlük fark etmez mekân,
Buna el veriyor bulunan imkân,
Yüzüm güler ama yürek akar kan,
Sorsam kimim diye divane derler.

Ben de yaratıldım etten kemikten,
Halim perişandır, geçilmez bitten,
Etrafımda herkes sayıyor itten,
Sorsam kimim diye divane derler.

Dünya malı için eylemem tamah,
Yalnız Hüda’yadır yaptığım semah,
Kula minnet etmem, derim eyvallah,
Sorsam kimim diye divane derler.

Hem öksüz büyüdüm, babasız yetim,
Her şeye yeterdi bilirim aklım,
Belli ki bundandır erken tırlattım,
Sorsam kimim diye divane derler.

Özgürce yaşarım harcamam emek,
Fikrimi sormadan sunarlar yemek,
Ne buldumsa giydim, yok bunda yermek,
Sorsam kimim diye divane derler.

Bir garip İbrahim; içimde sızı,
Dost tuttum kendime Ay’ı yıldızı,
Bu nasıl kaderdir, bu nasıl yazı,
Sorsam kimim diye divane derler.

28.02.2024 Emk.Öğrt. İbrahim MEMİŞ