Zor Geliyor Cana.
Sokak lambaları ah almışcasına bilinmeze sönmüş,
Yağmura hasret kaldırım taşlarının tozuna yel darılmış,
Kim bilir nice aşklara vede ayrılıklara tanıklık etmiş,
Şehrin gecelerinin koynunda mehtap uyuya kalmış sanırsın...


Gizemli sessizliği bozmaya korkan onca yıldızlardan,
Denizin mas sullarına yansıyan akıl almaz renk eşliğinde,
Gece vakite etmeden veda arsızlığa gülümser bir kor afitap,
Yapraklar ağlamaklı yer yüzüne ne vakit ahenk düşer der...


Ah ile vah ile boşa akıp giden hayat denilen gaile,
Ömür sahiline demir atmış hasret kavlimiz var der,
Avare duygulara vede yaralı kalbe esmeden sam yeli,
Sönmeden bağrımda sevda harı acılar der sus bitmedi cengimiz.


Zevki sefasında olan zalim kader yine dün gibi görmez olmuş,
Çocukluğumun nişanesi okşanan saçlara yağmış akları,
Mevsimler görmeden ilk baharı yollarıma düşen zemheriyi,
Eksilmez bahçemde kaderimin zülme isyana yıkmaya esen rüzgarı...

Ayrılıkların Şairi Osman Dastan © 27 / 02 / 2024. 22 : 40