2
Yorum
11
Beğeni
0,0
Puan
368
Okunma
Ve rüzgâr saçının her bir teline bir başka değdi kadının,
Ve her yaprağın dansı bir başkaydı rüzgârda...
Savrulmak dedi tosbağa rüzgâra,
Rüzgâr okşamak saydı kendince...
Kadın yakaladığı sessizliğe büründü,
Bir yanında Lafonten
diğer yanında Beydaba.
Daha nice konuşturdu tosbağa ile rüzgârı.
//
Rüzgâr konuşuyordu
tosbağanın yarasına şifa niyetine.
Ben dedi rüzgâr,
Tüm bağlandıklarını terk etmene işaretim.
Ben dedi rüzgâr,
Dölleyenim, aşılayanım
Yeni bir hayatın.
Ve
Sen dedi yorgun tosbağa
…
..
.
Büründü kadının sessizliğine...
//
Baktı adam,
Bir kadına
Bir de tosbağaya
Kadının evi yüreğinde
Tosbağanınki sırtında
Kabuk bağlamış yara/dan.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
