ÇAKALIN HİKAYESİ

Çakal meydanı boş bulmuş hava atıyor
Gez aslan ortaya dönüp çıkana kadar
Dolana dolana diz çamura batıyor
Çök aslan kavgaya gelip çıkana kadar

Çakal bu kendinden başkasını hiç sevmez
Yakınına söver kendi dizini dövmez
Benim olsun ister dişler yutarken gevmez
Ye aslan ortaya varıp çıkana kadar

Ağzı hep açıktır uzanır murdar ete
Kaşınır bedeni bakmaz postta ki bite
Ne bulursa yiyip koymuyor hiç sepete
Kaç aslan tepeye inip çıkana kadar

Yıllarca haramı yedi yine doymadı
Postu bir köşeye değer bulup konmadı
İzzeti nefs gitti baş eğip utanmadı
Bak aslan köşeye dönüp çıkana kadar

Dağlar benim deyip, ağaya baş kaldırır
Her şey benim deyip, aç midesi saldırır
Yıkılınca çakal bakalım kim kaldırır
Sev aslan öpmeye sarıp çıkana kadar

Aslan bir gün gelip dağlarda kükreyecek
Çakalı tilkisi korkudan titreyecek
Ölüp giden bile mezarda inleyecek
Öl aslan gömmeye gelip çıkana kadar

Ayyıldız çakalın planını bozacak
Tilkiler çakalın romanını yazacak
Hesaplar görülüp mezara da kalacak
Yaz aslan kazmaya vurup çıkana kadar

Mustafa Ali Akbaş - İstanbul