SALOME’ye.

Ne normun ötesinde ne de normun berisindeyiz Salome.

Zaman çizelgesinde bir öte bir de beri olduğunca
zeminde gereksiz önem verilen,
şimdi’yi katleden öteberi.

Beşik akıl ile
akıl ötesi akıl / deha arasındaki norm denen eşikteyiz.

Yalanmış kitapların kıyısında
yutulmuş gerçeğimiz iç sızlatıyor.

/
Değil mi ki derinlik doruk, doruk derinlik.

Deniz seviyesine sıfır deseler de
tik tak sesinin salınımında alışkanlık.

Küçük bir ayrıntıdır, aklı delirten.
Normun farkından vazgeçtiği,
her deliye bir ayrıntıdır kanıksanmış benzerlik.

Aynadakini değil de aynanın kendisini görmek gibi.

/
Göz bebeğimi büyütüyor aydınlığın
Kalbindeki hüzün lekesini görüyorum
içimdeki düş izinde.

Öyle yok / UZ
öyle çok / UZ ki !

Lâ kelâm tenimiz lekeli.
/

Seni üzerime giydim.
Dedim ya
Kafayı yedim işte.

Geceme yağsın istedim içinde kuruttuğun gülün kokusu.
Hüznün dokusu.

Dokusu kitap arası.
Derkenarına senden okunmaz notlar aldım
ki kalbimden gayrısına d/okunmaz.

/

İki H’üzün, bir O’d, suyun formulü.

Anımsadın mı
Söndürdüğümüz suyun külüne ektiğimiz fesleğeni?

O gündür
Su nereye sen oraya
Hüzün nereye ben oraya.

Hüzün kalbinde doğum lekesi
Suskuyla boyanmış gecede
Kalbimdeki hüzün yüzün.

/
Kafayı suyun formülü ile yüzdüm

Seninle
Yüreğinden sonbahar getirmeli
Ateşini serpmeli


Doğum lekenin şerefine şifa niyetine içmeli.

Kuyumuz içimize
İçimiz kuyumuza düşsün ki !



SALOME’den,

Yürek cumbasında büyüttüğün
Fesleğen dizelerin
D/okundukça

Göçmen kokular

D
Ü
Ş
Ü
M
/e

d/
Ü
Ş
Ü
Y
O
R