Ne çetin imtihan şu yalan dünya
Yiğidi namertçe dövenler de var
Eşref-ü mahlukât insandı güya
Kendi şerefine sövenler de var !..

Sevgiyi katledip, dostluğu satıp
Nefret pisliğinin içine batıp
İçi sızlamadan iftira atıp
Yaptığı kemliği övenler de var !..

Yalanını bin nakışla süsleyen
Boz eşeği şeker ile besleyen
Zalimin omzuna başı yaslayan
Öküzün çektiği düvenler de var !..

Bir gün tebessümle selam vermeden
Sevda dergâhına yüzü sürmeden
Hayatında ateş izi görmeden
Piştiğini sanan yavanlar da var !..

Çok şükür diyerek yetinen azla
Bir dost selamından duyduğu hazla
Eller semalarda bin bir niyazla
Duayla belayı savanlar da var !..

Kimsenin âhını almamak için
Husumete sebep olmamak için
Firavun tasına dolmamak için
Sabırla dudağı gevenler de var !..

İnsana en büyük lütuf, us gibi
Her ademe görünmezler, pus gibi
Tapduk kapısında şol Yunus Gibi
Hak için âlemi sevenler de var !..

Bütün kâinatı gül eyle diyen
Zâlimi, haini zül eyle diyen
Ya Rab bir kendine kul eyle diyen
Şöyle garip Kadir Güven’ler de var !..