HALKIMIZIN VAZİYETİ
(Önce baba ve çocuklar dilenmeye; tarikata…)

Mağazadan marketinden koşuşurken pazara,
Efkâr yüklü park sakini derdin yandı yazara,
Her gecenin sabahında gelirlermiş nazara;
Halkımızın vaziyeti malumunuz bozkırlı...

Ülkemizin tepesine zam bulutu serilmiş,
Darda kalıp borç istemiş, aybaşına verilmiş,
Ayın başı gelmez olmuş; sinirleri gerilmiş;
Halkımızın vaziyeti malumunuz bozkırlı...

Temin için bakınırken mutfağının rafına,
Susa kalıp, başın eğmiş evlatların lafına,
Ar belası, girivermiş yalvaranlar safına;
Halkımızın vaziyeti malumunuz bozkırlı...

Gönlümüzü ezek dedim; zevkle aram yok dedi,
Senle birlik gezek dedim; cepte liram yok dedi,
Arzuhâlin yazak dedim, kâğıt kalem yok dedi;
Halkımızın vaziyeti malumunuz bozkırlı...

Beye durum arz etmemde “hazır kalıp” bahane,
“Şair olan devletiyle uğraşmazmış” daha ne!
Bu güne dek görülmemiş böylesi bir terane;
Halkımızın vaziyeti malumunuz bozkırlı...
*
Çaresizi Hıfzı etmek insanlıktır; bilesin,
Hoşgörülü olunuz ki dertlerini çilesin,
Birlik olup, ağlayanın gözyaşını silesin;
Halkımızın vaziyeti malumunuz bozkırlı...
Hıfzı KARACA
T. C. Kültür Bakanlığı Halk ve Kalem Şairi)