Yalanmış bana, verdiğin sözler
Hançermiş yüzüme, baktığın gözler
Özüne inandım, bozukmuş özler
Özünü ortaya, koydun öyle mi?

Kurmuştuk hani, hayaller düşler
Anlamlı bakışlar, tatlı gülüşler
Sonunda sineme, vurdun sen neşter
Yüreğim üryandır, soydun öyle mi?

Her geçen gün artar, derdim ve tasam
Diller bükülmüyor, bu nasıl yaşam
Rütbemiz söküldü, diyordun paşam
Yorganla pireyi, yaktın öyle mi?

Canımın parçası, canlardan kopar
Canımla, canını, canımız yakar
Gözlerden yaşlar, hüzünle akar
Canımı sinemden, söktün öyle mi?

İçimi döküyor, yazıya kalem
Yüreği sarıyor, endişe, elem
Olmadı bir defa, içimi bilen
Gönlümden tahtını, söktün öyle mi?

Gönlümden daha dar, koskoca hanlar
Sevenin halini, sevenler anlar
Kalem’in ucundan, gözyaşı damlar
Kalbimi, kalemi, kırdın öyle mi?

Niğmetullah der ki, ayrılık zordur
Saatler geçmesin, zamanı durdur
Yüreğe ektiğin, kızarmış kordur
Beni ateşlerde, koydun öyle mi?
25.02.2024

Şair Yazar Niğmetullah Şentürk Niğde