Üşüyorum Annem.

Geceler soğuktu Annem.
Bense kimsesiz.
Ūşūyordum Annem.
Yastığama dökūyordum
Tūm hūzūnlerimi.
Duvarlar da konuşmuyor Annem
Kızın gurbetin kuçagın da.
Yanızlığın ortasın da.
Hastalandım Annem.
Gelsene.
Sevgi dolu çorbandan yapsana
Nane limon kaynat
Biraz da nazımı çeksene Annem
Senden başka kimse sevmiyor.
Saçlarımı kimse senin gibi okşamıyor.
Saçlarım hep kırık Annem
Yūreğim darma dağınık.
Kızını çok kırdılar Annem.
Gel kız onlara
Geceler ayaz Annem.
Kızın ūşūyor
Gel annem ūstūmū ört.
Saçlarımı okşa
Kırılan kalbimi şefkatli kollarınla sar

Kızın çok ūşūyor Annem...
Gurbetin Ayazı yūreğime vuruyor
Yūreğim kan ağlıyor
Sen gene sarsan beni
Dizlerinde uyutsan
Saçlarımın kırıklarını okşasan
Yūreğimdeki acı bitter mi Annem?
Gūçūm tūkendi Annem
Sol yanımdaki ağrı sızlar gene en derinden
Gūçlū değilim senin kadar
Dizlerim değil yūreğim kan ağlıyor Annem
Gurbetin ayazı çok soğuk Annem
Kızını gine çok kırdılar Annem
Gelip onlara kızsana
Bana gene ninni söylesene
Acılarımı dindirsene Annem
Şiir Habibe Dirican