Gönlüm altından saray, sensindir muhafızı
Yabanı kapısından; koymamalısın candar!
Tertemiz sevdamızın, bülbül sesli hafızı
Şakımanın tadına; doymamalısın candar!

Nöbet kutsal bilesin, parmak ucunda bekle
Yıldızları toplayıp rütbelerine ekle
Sakladığın gizemi rüya denen döşekle
Sere serpe ortaya; yaymamalısın candar!

Ömrün kirden arınmış, beyazın akı iken
Gözündeki ışıldı, içinin pakı iken
Ayrılsak bile senle, vuslatın yakı iken
Gurbet eli ömürden; saymamalısın candar!

Karanlıklar çökerse, akıldır başa esin?
Dağlardaki yankılar kulağa vuran sesin
Lambaları titreten, üstümüze nefesin
Sarmalayan örtüyken; soymamalısın candar!

İsmail kurban olsun, büyük aşklar adına
Ahirini değişmez, bu dünyanın tadına
Son anda tutunmuşken, Anka’nın kanadına
Kaf dağını nazınla; baymamalısın candar!
Zaman nemli-yer ıslak; kaymamalısın candar!

İsmail SÜKLÜM