Bir mülayim hikaye

Doğarken
iki bacağımdan tutup sallamışlar
iki şaplaktan sonra cıyaklamışım
hay maşallah kısmetini versin Allah
demişler
sonra ağzıma tükürmüş biri
peşim sıra gelsin diye

önceden karar vermişler adıma
etrafımdakiler sırayla kulağıma
Mülayim mülayim mülayim
diye bağırmışlar
besmeleyle dua ile susturmuşlar
kutsanıp ninnilenmişim

ağlamayana mama yok hikaye
ben ağlamadım birinin gelip doyurmasını
beşiğimin sallamasını bekledim
kundağım kirlenince hiç ses çıkartmadım
kokudan rahatsız olunca değiştirirler
rahatımı bozmadım
birileri yapar eder nasılsa diye
hem bana ne

alışmışım düzenime
ne konsa önüme dokunma keyfime
böyle büyüdüm büyülü dünyaya
bazen aklım karışıyor
kim Mülayim diye seslense
dönüp bakıyorum
niye herkes bakıyor
herkesin ağzına tükürmüşler

ordan gelir mülayimliğim
sağıma şaplatana solu dönerim
küfür edilince susmaya
dalga geçince gülmeye
kodlanmışım
yılan bir yaşasa bana ne bin yaşasa bana ne
ben uyar oğlu uyarım
uykumu bölmem

Coşkûnî