Şair Abdurrahim KARAKOÇ, Hasan’a yirmi tane mektup yazmıştı,
bir tanede ben yazdım, umarım eline ulaşır.

Sen köyden gideli dertler çoğaldı
Böyükler sağ olsun, veriyor Hasan
Muhannete muhtaç fertler çoğaldı
Şehre göçü sorma, sürüyor Hasan

Kıtlık yağdı doruklardan aşağı
Aktı gitti yarıklardan aşağı
Ağamızın haramzade uşağı
Başımıza çorap örüyor Hasan

Umudu arama yittiği yerde
Boşuna bekleme gittiği yerde
Ufuk çizgisinin bittiği yerde
Belki de orada duruyor Hasan

Bir akıl bin aklı yenebilir mi?
Bin akıl bir akla kanabilir mi?
Her akla akıllı denebilir mi?
Merak işte insan soruyor Hasan

Kırk katır, kırk satır emsali gibi
Atam Deli Dumrul timsali gibi
Kırk deve, bir eşek misali gibi
İşimiz tersinden yürüyor Hasan

Karanlık odaklar çekti fünyeyi
Bir virüs dolaştı bütün dünyayı
Karınca ağacı, mikrop bünyeyi
Sarıyor, sarıyor, sarıyor Hasan

Batının rüzgârı estikçe yurda
Kapanmaz gedikler açıldı surda
Ölünce bedenler toprak olurda
Yaşarken fikirler çürüyor Hasan

Çıplak gezmek en medeni iş oldu
Edep, hayâ, ahlâk, namus tuş oldu
Beyinler sulandı, kalpler taş oldu
Her yeri kötülük bürüyor Hasan

Kâmil olan hiç küser mi dostuna?
Niye girsin kuzu kurdun postuna?
Âlimin öğüdü başım üstüne
Cahilin sohbeti yoruyor Hasan

Hidayetim güzel günüm olmadı
Attığım taş, hedefini bulmadı
Sözü keskin bıçak adam kalmadı
Gözler KARAKOÇ’u arıyor Hasan

Hidayet GEDİK