Kırma dost kalbini tamiri yoktur
Merhametsiz yürek bedene yüktür
Dünya yalan amma ölüm gerçektir
Tatlı söz demeyen DİLİ neyleyim

Yetimin düşkünün göz yaşını sil
Düşmem deme sakın bunu iyi bil
Ağlayanla ağla gülenlerle gül
Sevgiyle tutmayan ELİ neyleyim

Sesi bir başkadır duruşu başka
Çok dertli ötüyor gelince aşka
Her gönül tefekkür etse ah keşke
Bülbüle gülmeyen GÜLÜ neyleyim

Bu şiir, dostluk, merhamet, sevgi ve doğa temalarını işleyen bir şiirdir. Şair, dost kalbini kırmamak, yetim ve düşkünün gözyaşını silmek, ağlayanla ağlamak ve gülenlerle gülmek gibi ahlaki değerleri vurgular. Ayrıca, dünyanın yalan olduğunu ve ölümün gerçek olduğunu hatırlatır. Şair, bülbülün güle olan aşkını da örnek vererek, sevgiyle tutmayan eli, tatlı söz demeyen dili ve bülbüle gülmeyen gülü istemediğini söyler. Şiirin sonunda, bülbülün sesinin ve duruşunun bir başka olduğunu belirtir ve her gönül tefekkür etse ah keşke diye hayıflanır. Şiirin tonu bilgilendirici ve öğüt vericidir.