Dedim ki taşmıdır toprakmı cismin,
Dedi benden doğan cismini bilir...
Dedim Dünya derler bumudur ismin,
Dedi ilim irfanda olanı bilir...

Dedim aydınlık varmıdır aynında,
Dedi mehtablar saklıdır koynumda,
Dedim günahın çokmudur gönlümde,
Dedi ki mizanda ölçeni bilir...

Dedim sadıkmısın arzın yolunda,
Dedi en ağır yük onun kulunda,
Dedim berat varmı bunun sonunda,
Dedi sırtında ki heybesi bilir...

Dedim bir ikrar olsaydı dilinden,
Dedi var git şaşma hakk-ın yolundan,
Dedim her can mustariptir elinden,
Dedi arıya bal satanı bilir...

Bu şiirde, bir yazarın kendisi ve dünya ile olan ilişkisini sorguladığı, aşk, acı, ölüm ve kader gibi temaları işlediği, bazen karamsar, bazen umutlu bir üslupla kaleme aldığı şiirlerdir. Şair, toprağa, aya, dünyaya, yüke ve arıya sembolik anlamlar yükleyerek, onlarla konuşur gibi konuşur. Bu şiirlerde, şairin hayat felsefesi, inançları, duyguları ve hayalleri yansır. Şair, kendini tanımak ve tanıtmak için şiir yazdığını söyler. Bu şiirlerde, şairin profesyonel bir tonu vardır. Şair, dilini ustaca kullanarak, okuyucuyu etkilemeyi amaçlar.