Keşke finali de şiirin bütünü gibi vurucu ve akılda kalıcı olsaydı ...
Çünkü başından beri bir solukta okudum ve finalin zayıf kaldığını gördüm...
Umarım kırılmazsınız bana bu yazdıklarımdan ötürü fakat şiiriniz gerçekten çok güzel ve daha güzel bir finalle muhteşem olabilirdi bana göre...
Kutlarım ...

kalemim bir ölü şimdi, yanında çınar ve gölgesi
bense hala saygı duruşundayım ...



çok güzel bir çalışma baştan sona emek kokuyor aramıza hoşgeldiniz kaleminize sağlık


saygımla

şiirin girişini daha çok beğendim.
ancak bütününde iyi düşünülmüş, üzerinde çalışıldığına kanıt birçok imge var.


tebrikler.

ağlama dağılır pulumda mürekkep
yitik bir mektup olurum sonra ....
sararmış benziyle esaret yıllarından, isli bir iç çekiştir şiir şimdi .

Oysa burası herdem kış
dört duvar, manzarası kırık iki pencere
ve yeşile çalan bir gökyüzü
tıpkı senin gözlerin gibi anne

Yasaklanmış imla kuralları var ellerimde
tek başına kaldıklarında ağlamaklı oluyorlar
cümle içinde bir hayli kalabalık
nasıl anltmalı bunu sana bilmiyorum
işte bu yüzden gözlerimin önünde
çırılçılpak uzanan ahlaksız bir istiareden
medet umuyorum




Anne ’yaz’ diyorsun bana


Oysa kalemimin ucunda esir bir halk sallanıyor
Denizim beşikte boylu boyunca uzanıyor
sığmıyor beşiğe ayaklarını kırıyorlar
Erdalım daha gençliğinin baharında
reşit olmamış umutlarını da alarak yanına
cesur adımlarla yürüyor idam sehpasına
nasıl anlatmalı bunu sana bilmiyorum
baklava çalan o küçücük eller nasıl aç ve masumsa
ve nasıl boylarından büyük hükümler giyiyorsa
bende suskumu üzerime öyle giyiyorum




Anne ’yaz’ diyorsun bana


Oysa yazsam illegal olacak adın
köşe bucak aranacaksın,en tenhalarda
en uzaklarda, en kusursuz tuzaklarda
Kant’ın şüpheciliklerinde
Freud gülümserken sana, elinle ’sus’edip
bir karanfilin bilinç altına saklanacaksın
bense tozlu bir Kapital cildinin
emeği kardan ayıran herhangi bir paragrafında
el sallayacağım sana
karanfil en güzel ezgileri dolayacak ağzına
biz kan kırmızı şarabımızı yudumlarken
sen, ben ve birde ağzında ezgisiyle karanfil haykıracağız
’kır zincirlerini artık proletarya !’



Anne ’yaz’diyorsun bana


Oysa kalemimin bir ayağı kırık
topallayarak ve ağır aksak yürüyor kağıda
’susadım’diyor bir çeşme çiziyorum ona
hemen yanına yaşlı bir çınar ve gölgesini
uyuyor ama hep uyuyor. Günlerce ve aylarca
’neden’diye soruyorum, gözlerimin karasına bakıyor
ama hep bakıyor. Günlerce ve aylarca
sonra nedensizce ’nedenimin’ çengeline
asıyor önce kırık ayağını sonra kendini
genç bir çınardan tabut yapıyorum ona ve gölgesini
dikkat çekiyor bay ünlem !
bir kalemin nedensiz ölümüne
işte o zaman anne
içimde tek bacaklı kurşun kalemlerin
resmi geçit töreni başlıyor
kalemim bir ölü şimdi, yanında çınar ve gölgesi
bense hala saygı duruşundayım ...


Oy kardeşim oy!!! Hoş geldin aramıza. Çok güzel bir şiir okudum sayfanızdan.

Belgin'in bahsettiği yer gerçekten göze çarpıyor ve girişi ateşleyip son satıra kadar bir büyü ekliyor kelimelere.
Bir sonrakini merakla sonu buluyoruz.
Akıcı bir o kadar sade bir dil fakat o işlenmişliği öyle fark ediliyor ki akıp gidiyor.
Anlatımdaki zariflik kimseyi incitmiyor ama çokça düşündürüyor.
Tarihi bir yaklaşımla birlikte , sorguladığımız hayat bize neler getirdi neler götürüyor.
Şiirin ilk bölümü devamını sabırsızlıkla bekleyeceğim.

Sayfayı açıp önce siz hoş geldiniz demek istedim. Yayınladığınız ilk şiir burada, şiir bitince şiire hoş geldin demek istedim kendime.

Takip edeceğim yeni bir isim daha.

Sevgiyle...

Oysa kalemimin ucunda esir bir halk sallanıyor
Denizim beşikte boylu boyunca uzanıyor
sığmıyor beşiğe ayaklarını kırıyorlar
Erdalım daha gençliğinin baharında
reşit olmamış umutlarını da alarak yanına
cesur adımlarla yürüyor idam sehpasına
nasıl anlatmalı bunu sana bilmiyorum
baklava çalan o küçücük eller nasıl aç ve masumsa
ve nasıl boylarından büyük hükümler giyiyorsa
bende suskumu üzerime öyle giyiyorum

ölenler dövüşerek öldüler, toprağa gömüldüler, vaktimiz yok onların matemini tutmaya akın var akın güneşe akın güneşi zapt edeceğiz güneşin zaptı yakın
harika ve alkışlanası bir şiir okudum kaleminden ararat yüreğine sağlık

içimde tek bacaklı kurşun kalemlerin
resmi geçit töreni başlıyor
kalemim bir ölü şimdi, yanında çınar ve gölgesi
bense hala saygı duruşundayım ...
Manaları içiçe yüklenmiş.güzel dizeler..Kutluyorum..

şahane...


"Anne ’yaz’diyorsun bana


Oysa burası herdem kış" çok zekice


çok güzel bir şiir...


bir dönemi acılı sancılı bir dönemi çok iyi anlatmış şair...


gençlik o dönemlerde daha bir bilinçliydi sanki...

artık susmuş bir gençlik var elimizde hiç ama hiç bir şeyle ilgilenmeyen ...vurdumduymaz ...kör sağır bir gençlikti hedeflenen bu hedefede ulaşıldı verilen eğitimle...

farklı bir şiir okudum kaleminizden teşekkürler paylaşım için ve hoşgeldiniz...