21
Yorum
61
Beğeni
5,0
Puan
1471
Okunma

sabahı edemeyen gökyüzü
rüyanın da yatağını bozar
gölgesi akmış bulutların eteğinde ıslanır zaman
ve gün bir diyetin sofrasında ağırlanır
yıldızların gömüldüğü o sonsuzluğa atılır
kaderin bâkir tohumu
yenilenmek içindir hep
toprakla biten sonu
kışın ayaz tırnakları değmemiş belli
törpülememiş güneş gölgesini izini
dizlerine kadar batmış bir hikâyeydi
sonunu yazansa ilham meleği
nefersiz bir kalemdi artik parmakları tutmayan
sayfalardan dökülecek son sözleri yutkunan
ucu açık üç beş kelâm
doğacak şiirlerin sırtını sıvazlayan
boş bakışlar dolu gözleri okuyamaz derlerdi
okusa bile çözemezmiş icindeki gizemi
gördüğünü sandıkları yalnız siluetleri
en iyisi yüzünü gökten
gönlünü yerden toplamaktı
hayat ;
hep gülmezdi çünkü gamzesine
bazen bir çukurdan ibaretken
bazen de sığınak olurdu kimsesizliğine
vesselam !
21/01/2024
01:40
eMINeYZAMAN
5.0
100% (22)