2
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
462
Okunma
Bilmezdim gecelerin insan yoğurduğunu.
Yalnızlıkla baş başa kaldığımda anladım.
Karanlıkta kederin dokuz doğurduğunu.
Yıldızlardan teselli aldığımda anladım.
Ömürlerin gül gibi, sararıp solduğunu.
Aslında vadelerin, çok çabuk dolduğunu.
Ânın bile ne kadar, kıymetli olduğunu.
Mazimin kapısını çaldığımda anladım.
Dünyadaki nimetler, Cennet kepekleriymiş.
Bütün makam, mevkiler, bekçi köpekleriymiş.
Bizim sandıklarımız, sabun köpükleriymiş.
Tüm her şeyi hiçlikte, bulduğumda anladım.
Kabuklar birleşse de iç etmiyormuş meğer.
Düdüğümüz dilsizmiş, hiç ötmüyormuş meğer.
Zamanı durdurmaya, güç yetmiyormuş meğer.
Saçımdaki ilk akı, yolduğumda anladım.
(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)
5.0
100% (4)
Cevap Yaz