Ey benim sevipde, gönül verdiğim sevgili...
Sebepsiz yere beni terk edip giden sevgili...
Hatırla beni
O, günden beri beni, kendine hasret bırakan sevgili...
Gel gör halimi...
Ey vicdansız sevgili!
Dert doldu her yerim...
Ey benim sevda gülüm sandığım kişi...
Seni bir gün gelir diye beklerken....
İlkbahar geldi geçti...
Yazı beklerken, ümit bitti...
Yıllar geldi geçti..
Ömür bir hiç uğruna gitti...
Gel hadi neredeysen gel, gör...
Gönlüm hala sendeyken gel gör perişan son halimi...
İçimde yaralarımı dağlarken senin ihanetin...
Büyük bir hata değil mi, senin kalleşliğin? Yetmezmi öyle hiç birşey yapmamiş gibi, pişkin pişkin durduğun?
Gel, gel gör artık şu son halimi!

Ölesiye severken ben seni gençlik çağında...
Gözlerim parlardı, seni görünce...
Yalancıktan tebessüm ederken, benim karşımda!
Ne oldu, birden kaybolup gidince? Oyalamayıp ayrılsaydık keşke, yolun başında!

Bir ahu gibiyken, benim gözümde...
Hani, koşan sendin benim peşimde!
Ne oldu, birden, sebepsiz terk edip gidince!
Ne buldun şimdi sen elin gönlünde?
Mutlumusun, böyle çaresiz bırakınca?
Gel gör şimdi halimi!
Sessiz avutup dururken!
Sensiz gönlümü...
Tükettim, geri kalan ömrümü!
Gelsen’ de bir görsem o, yüzsüz halini...
Kara sevdalı Dinçer der’ ki ömrün sonunda...
Çekemez oldum bu yüzsüz sevgiliyi...
Ben bu derdimi...
Sevip’ de sevilmeyen biri olarak!
Gelin görün bu halimi!
Dinçer Dayı