Yazan Kalemin Tükenişi
Beyaz sayfalarda yankı bulan çaresizlik
Gece yarısında yalnızlıkla buluşur. Her kelime içsel bir feryatın ifadesi, Yazan kalemin sessiz tükenişi, Duygusal bir vedanın başlangıcı. Gökyüzüne bakan yorgun bir yazarın, Kaleminde solgun izlerin son hali. Her yeni sayfa sanki bir vedaymış gibi, Sessizce düşer satırlar. Yıllarca yazdığı hikayelerin ardında, Kağıda son bir bakış mı? Biriken yorgunluk kelimelerin terk edişi. Kelime denizlerini aşan yorgun kalem, Gökyüzünden hızlıca düşer gibi, Kağıdın üzerine çaresizce akar. Eski zamanların yansıması gözlerinde, Beyaz sayfaların arasında bir hüzün sızar. Her kelime sanki bir ağıtın son notası, Yazan kalemin sanki sözlerin son hali. Satırlar arasında kaybolan anılar, Gece yarısında kaybolan yazarın umudu. Kelimelerin ardında bıraktığı boşluk, Çıkmaz sokak sessizliği derinliğinde. Gökyüzüne bakan bir yazarın yorgun bakışı, Kelimelerin beyaz sayfalara akışı. Eski bir zamanın buğulu camlara yansıması, Kelime dağlarını tırmanan kalemin acısı, Yorgun düşer, soluk alır satırları. Her nokta bir ağıt, her virgül bir ağırlık, Her bir harf bir hüzün tınısı taşır. Yazan kalemin tükenişi, Şimdilerde bak sessizliğe karışır... Erhan Çuhadar Sabır Gemisinin Kaptanı |
Güne yakışan şiirdi
nice saygın ve başarılı şiirlere
saygılarımla