yolcusuna korkuyu unutturan
şarkılar dağ eteğinde
umudu asmış ağaçlar
dallarında kara gölgeler
bir köşeye gizlenmiş
yıldızlara kur yapan beyaz zambak
elinde bir tutam ay ışığı
göz alıyor pencere kenarında
mavilikler
yeşil yaprağa uzanırken
bir tırtılın eli
rüzgara direniyor
masada iki mum alevi
biraz ürkek biraz tedirgin
efkara tutulmuş gönül
bitiyor mor menekşe üstünde gün

masada karşılıklı sandalye
biri bekleyene
biri de gelmeyene
üşüyen ele sığınmış kalem
iki satır yazdıran düşünceler hüzünlü
aslında kimseye değil
bu şiir kendime
satırları kalbime
mısralar yangınları mesken tutan gönlüme

akşamcı meyhanesinde
bir şişenin peşine düşmüş
iki kadeh
anason kokan bir garip akşam
umutlar leblebi misali
çerez tabağında tükenmekte
gölge etme sabah
masada tan vakti
tutkusuyla
gözlere bakmakta ışıl ışıl
tekirdağ kokan gece kapıyı bulsa
gidecek usulca
o bilinmezin
esen yelde kokusu var
zaman tut ellerimden
kaybolan yüreğim aslında
söküp atılmıyor sevmişliğim
bu gece intikam almak vardı gönülden
gelmeyecek birini sevdiğinden ...

hilmi arsoy - tekirdağ 20.01.2024