Önce salgın hastalık evlerden çıkamadık,
Eşi dostu unuttuk kimseye bakamadık.

Ardından deprem vurdu, daha da başkalaştık,
Kendimizi kaybettik fazlaca laçkalaştık.

Sallandıkça sallandık artçıyı sayamadık,
Aklımızı yitirdik halen de ayamadık,

Tekrar olur korkusu canımızdan bezdirdi,
Terki diyar ettirip diyar diyar gezdirdi.

Kopan küçük kıyamet saçtı savurdu bizi,
Oturdu yüreklere çıkar mı bilmem sızı.

Daha fazla sarıldık Dünyanın dümenine,
Dengemizi yitirdik saklandık sumenine.

Ocaklar söndü tek tek, düzen birden bozuldu,
Anılarla birlikte hayaller de toz oldu.

Kimisi can derdinde, kimisi cananının,
Kimi de kış gününde enkazda donanının.

Yaşamayan anlamaz, kâfi gelmez cümleler,
Çaresiz çırpınışlar insanın için deler.

Birileri yırtındı, canhıraş uğraş verdi,
Kiminin de fırsata, çevirmekti tek derdi.

Mahir bir ders aldın mı? Atlattığın sınavdan,
Pusu da mı bekledin, pay kapmak için avdan.

Mahir Başpınar / 20.01.2024