Toprağım diye öptüğüm kadın, çocuğumun annesi
Çocuğumun neşesi, mezar taşım.
Hayallerimi büyüttüğüm gönlümün bahçesi
Buse buse yanağından öptüğüm
Vatanım...

Gözlerimi ufuklarında emzirdiğim benim türküm
Özgürlüğümün sesi kızımın gelinliği
Ülküm...
Taşrasından şehirlerine, dağlarından ovalarına
Gövdemi siper ettiğim
Vatanım..

Geçmişimden geleceğime şanlı tarihim
Destanlarını yazdığım
Sevdalarıma at koşturduğum
Dört kıta’dan yediden yetmişe
En ulvi duygularmı savurmuşum gök kubbe
Vatanım...
.
Avuçlarım sararken arşı âlemi
Düşürmemişim dilimden kelimeyi şahadet, kabeyi
Duydukça yüreğim acı figan elemi
Kanadı kırık kuş gibi üzülmez miyim
vatanım...

Ne yüce bir duygu ki bu
Gürler ırmaklar gönlümde alın terim, deniz su
Gönlüm sardıkça doğusundan batısını
Yeşerir... gök ve denizin mavisinde
Tanrım ne güzel bir tutku bu .
Vatanım..

Ciğerlerimde soludugum nefes
Gözlerimde ışık ışık ,içtiğim su
Çocuğum sevinci, annemim duası
Son damlası dediğim kanım
Yine Vatanım yine vatanım.
.
Benliğimin en ulvi sancısı toprak
Vatanı vatan yapan yiğit, şuracıkta yatan
Sana söylerim şairim sana, Ahmet oğlu hasan
Bu yürek ne k... gördü, herbirine kalkan
Vatanım vatanım.