ANACIĞIM GEL DE GÖR OĞLUNU-2

Anacığım.....!

Sen gidince karardı kaldı evimiz,
Anacığım ne halde gel,gör oğlunu.
Ne edeceğimi bilemedim sensiz,
Anacığım ne halde gel, gör oğlunu.

Destur...! dedik kadere bir güzel sevdik,
Meleklere kıyas ettik onu övdük,
Sandık ki feleği başımızdan savdık,
Anacığım çıkıp gel de gör oğlunu.

Ömrümün cemresi olmak sandım kastı,
Apansız, zamansız dönüp bana küstü,
Şimdi bilmem kimin eşi, kimin dostu,
Anacığım ne halde gel, gör oğlunu.

Gitti..! Gözlerimi derine daldırdı,
Dertten,meşakkaten yüzümü soldurdu,
Hasretinden yaktı, yaşarken öldürdü,
Anacığım esen yele sor oğlunu.

Koruya, kollaya sevip doğurduğun,
Sıra dağlar gibi ardında durduğun,
Bak şimdi ağlıyor öksüz "Kara oğlun",
Anacığım çıkıp gel de gör oğlunu.

Kaybettim yolumu bulamadım artık,
Gönül virane, boyun bükük, kalp yırtık,
Epeyce zamandır kapılarım örtük,
Anacığım kurda, kuşa sor oğlunu.

Kaderim böyleymiş ne diyeyim Hakk’tan,
Anam...! Hayattan ümidi kestim çoktan,
Bıktım artık ömür denilen bu yükten,
Anacığım esen yele sor oğlunu.

Yakıyor hayatın amansız hiddeti,
Yıkıyor dayanılmaz feri, şiddeti,
Doluyor ömrümün zamanı, müddeti,
Anacığım kurda, kuşa sor oğlunu,

Sanki boyumu arşın ile ölçmüşler,
Kefenimi keten bezinden biçmişler,
Mezarımı kır, taşlık yerden seçmişler,
Anacığım ne halde gel gör oğlunu.

Tabutumu çam ağacından çakmışlar,
Altına esaslı iki kol takmışlar,
Üzerine yeşil çuhayı çekmişler,
Anacığım çıkıp gel de gör oğlunu.

Muzaffer’im büyüktür derdin büyüktür,
Bu yürek, bu gönül artık sana yüktür,
Yolun Hakk’a, gönlün habibe dönüktür,
Anacığım çıkıp gel de gör oğlunu.

Muzaffer Boz
15.01.2024
Saat: 03 00