yanarım...
sana harcadığım zamana...
sana emeklerime yanarım...
ama dönüşü de yok biliyorum.

gözlerimde buldum seni,
yüreğimin en derininde
taaaa en uzak yerinde buldum seni...
kimsenin giremediği yerde gördüm,
orda okadar masumdun ki,
çıkaramadım geri seni ordan,
yapamadım atamadım yüreğimden...
gözlerine baktığımda kayboldum,
ellerin o kadar sıcaktı ki bırakamadım,
ne seni çekip atabildim durduğun yerden;
ne de ben dönüp gidebildim...
sen orda kaldın ben de yanında...

gitmek istedim çoğu zaman,
gözlerine bakmamak istedim,
yüreğimin en ucra köşesinden çıkarıp atmak istedim
ama....

zormuş be,
yüreğine söz geçirmek kolay değilmiş,
çekip gidemiyormuşsun her istediğinde
vazgeçmeyi başaramıyormuşsun
zaten vazgeçmekte istemiyormuşsun...
seni yaktığını bile bile kalıyormuşsun,
yüreğin can çekişirken,kıvranırken
sen halaa inatla ayaktaymışsın;
çünkü biliyorsun ki yüreğin başkasına ait
ve sen onu kaybetmemek,
ondan vazgeçmemek için,
onu öldürmemek için
var gücünle direniyormuşsun...

ve sen acılar içinde kıvranırken,
sevgini,onu yaşatmaya çalışırken
o yüreğine başkalarını sokmuş...

ve işte,
bu masalında sonu gelmiş,
ruhun savaşı terketmiş
vazgeçmeyi de kabullenmiş...
ve giderken söylediği tek şey:
"yazık"olmuş...
"yüreğime yazık!"


gamze beştepe