“Benlik şeytan işi” derler
Kendime de kızarım ben
Sofra kurup benlik yerler
Kenarından sızarım ben

Arı gibi bal arasam
Tutunacak dal arasam
Gidilecek yol arasam
Yorgunluktan sızarım ben

Dağı taşı delen Ferhat
Tünel görse eder feryat
Mecnun muyum nedir seyhat
Zoru görsem tozarım ben

Bezmişim huy elemekten
İnsanları belemekten
Bir seveni beklemekten
Duygulara mezarım ben

Kimine göre çulsuzum
Eğriye sorsan yolsuzum
Ardım yok elsiz kolsuzum
Dost dilinden bizarım ben

Çıkarına takla atan
Her ahıra girip yatan
Hırlayarak atıp tutan
Hayvanlara kızarım ben

Namertten isteme ekmek
Değmez O’na “dayı!” demek
İster ciğerimi sökmek
İşte o an azarım ben

Sivriymiş dilim sokarmış
Altında öfke kokarmış
Burun kıvırıp bakarmış
Gördüğümü yazarım ben

Pabuç giydirir fesada
Seni de satar borsada
Bensiz kurulan masada
Oyunları bozarım ben

Garipler kıyametteler
Arsız yüzsüz cennetteler
Bir birine minnetteler
Dürüstlere pazarım ben
U.Ü.