Ne zaman yağmur yağsa
İçimdeki sonbahara
Gözlerin ıslanır belki
Belki de benim gözlerimde yağmurlar
Sonra saçlarımda uçuşur yapraklar
Seni beklerimde
Alamam kokusunu çınarın
Genzimdeki hasretin yakar içimi
Tüm mevsimleri unutturur bana
Buz mevsimidir artık akşamlar

Ne zaman beklesem güneşin doğuşunu
Sensizliğe uyandığım her sabahımda
Gri bulutlar gölgeler erik ağacımın üstünü
Erikler çiçek açmaz bahar unutur gülmeyi
Hadi gülümse camlarımdan yine
Unuttur bana çektiğim onca çileyi
Yağmurlu bir saçak altında
Isıt sana üşümüşlüğümün hasretini

Ne zaman akşam olsa, içimde karanlıklar
Hatırlar mısın akşamlar kadar
Sihirliydi geceler; masallar sarardı uykularımızı
Belki bir şarkı uyuturdu beni
Belki de o annemin ninnisiydi
Uzayan gecenin siyahında
Neden ; neden o kadın ağlıyordu ?

Hadi gözlerime bırak masalları
Kaybolayım seninle gel, renkli düşlerde
Bitir içimdeki hasret türkülerini
En çok da ıssız akşamlarda içimi delen
Bir başıma kalıp seni düşündüğümde
Gülüm, siyah gülüm, siyah akşamım
Sesini duyur; dursun içimin kanayan olukları

Güller soluyor akşamları penceremde
Sensin sanıyorum şu öten mavi üveyik
Hani diyor ya Cahit Sıtkı :
’’ Kimdir bana gülümseyen yeşillik balkonundan ’’
’’ Demek gecelerden sonra nihayet gün doğuyor ’’
Bana da doğar mı günler ? gün pencereme ?
Yorgun başım dinlenir mi
Gelişinle yastığımda ?
’’ Artık taslarımız ayrı çeşmelerden dolmasın ’’
Diyor
Bizimde
Mecburunum

Günay Koçak

9. 1. 2024