Nasıl da umut yüklüymüş her anı o yılların
Bir sofra etrafında toplananabilmekmiş bu
Durmadı zaman , kovaladı ay, yıl eskiterek anı
Geriye dönüp bir bakabilseydim diyemedim
Elimde kalan o yıllardan siyah beyazlı bir resim.

Her şeyimiz yoktu fakat mutluluk rövaçtaydı
Meşin yuvarlağın peşinden sürüklenmekti güzel
Sıra ile binilirdi bisikletlere ve fakat dert değil
Onun verdiği hazzın bir karşılığı asla olmazdı.

Elbiseler yırtık, sökük, yamalı, gönülse cilalıydı
Gözleri ışıldatan şu güne değen bakışlardı
Kalpler bemberrak ve paylaşmalar tatlı temaşa
İmece hayatın paydası, kardeşlikse yasasıydı.

Ne mümkündü bir çikolatayı bölmeden yiyelim
Her zerresi de ortaktı hayatın, külfeti de çekelim
Ben demek değildi bu, bizden anlam kazanırdı gün
Şafakla birlikte ışıyan mahalle, bizeydi düğün.

Nasıl toparlayacaksın o güzel insanları yine
Hayat savurdu her birini farklı kente, beldeye
Eminin onları nefeslendiği maziden izler var
Geçmişte hayat dolu doluymuş, şimdi boşluk var.
Menfaat dediğimiz yine dolmalı bizden olanla
Belki de son demdir bu kareler, paylaşmalarda
Duygulardaki yoksunluklar da renk kazanırlar
Maziden güne uzanan samimi o kollarda.

Yeri tutulamaz aile sıcaklığının, hazinedir
Eş, dost, akraba, komşularla artar, zenginleşir
Bir yanımız niyedir yetim, hayat akmaz olmuş
Savrulmuş sevgi ve ümitler, düzen bozulmuş
Yitenlerin hesabını tutmanın da yok faydası
Kalanlara sahip olmak, dönmek o günlere
Bir hakikatli duruş olur bu özlenen sevgilere.

Hiç olmazsa ahde vefaların da yükü gider
Maneviyat derdinden yıkık omuzlar hafifler
Ve o halde bir ses, seda olsun yak ateşi yak
Halen nefeslenenler var maziden bugüne
Kenetlen umutlarına, kalanlara iyi bak.

Oğuzhan KÜLTE