Sevdanın, yüreğimdeki hasreti, mürekkep olmuş.
Yarısı kalbe, yarısı kaleme damlıyor ömrüm.

Kalemim silik yazıyor, okunmuyor sevgilim.
Seninle; bedenim ruhuma dar, kışlar bana bahar geliyor.

Sensizlik; ya darağacına ferman,
Ya da hasretin acısına, bi derman.
Kalemi tutan bir parmağım titrerken,
Diğerleri ise artık tutmuyor ömrüm.

Kalemim silik yazıyor, okunmuyor sevgilim.
Seninle; bedenim ruhuma dar, kışlar bana bahar geliyor.

Oluşun, kuzey kutbu kara kışı, zemherisi
Olmayışın, güneyin kutbu kasırgalar serisi
Har ’da miyim, nar’ da miyim anlaşılmıyor ilerisi, berisi.

Kalemim silik yazıyor, okunmuyor sevgilim.
Seninle; bedenim ruhuma dar, kışlar bana bahar geliyor.

Seninle sevdalanmak, bedene ağır, ruha yüktür.
Bu sevda; aşktan büyük, ömrüm, çok büyüktür.

Kalemim silik yazıyor, okunmuyor sevgilim.
Seninle; bedenim ruhuma dar, kışlar bana bahar geliyor.
Şair: Şamil KAFKAS