Susturamazlar kozalardaki ipek böceklerini
Kursalarda yıkık tavanlara en karışık örümcek ağlarını
O ağların liflerinde naylon iplikler güçsüz güvençsiz
Maharetsiz ellerde acemi
Tavan çöktü çökecek deme sakın
Yıldızları özlesede ipek böcekleri
Güneşi çalıyor bak
Siyah pelerinli haramiler her gece

Susturulamadı asırlardır ipek böcekleri
Şehzadeler,şövalyeler ve iskenderin kılıcı
Sökün ettiler tarihin sayfalarından şehrin üstüne
Tavansız odalarda aradılar ağları kılıçlarıyla
İmbat lodosları esti günlerce
Kayıklar dolusu balıklar merasim elbiseleriyle geldiler
Balıkçılar bereket şarkıları söylediler kadınlarına
Sonra gittiler kuzey rüzgarlarıyla savaşa

Susturulsaydı kızgın kazanlarda ipek böcekleri
Sevinirdi belki tavansız şehrin tabansız insanları
Belki ağlardı örümcek ağları
Belki sabah olurdu kar yağarken tarihin üstüne
Kurum kurum kurulan hayat kadınları ağlardı belki
Sonra tarikatzedeler yumruk sallardı şeytanül harama
Yıldızların rengini çalardı güneş
Haramiler matem tutardı

Susturmak marifet değildi aslında ipek böceklerini
Sevmekti sadece sade bir kadını öylesine sıradan
Eteğinde ağlamak dizlerinde türkü söylemekti sessizce
Gökkuşağının altından geçmekti renklerin ismini bilmeden
Ölüp ölüp dirilmekti yalan söylerken fark edilmekten
Kutnu kumaşa büründürmekti binbir gece masallarını
Anka kuşunu kovalamaktı Babilin asma bahçelerinden
Kureyş üzümünün çekirdeğinden tesbih yapmaktı
Peygamberi selamlamaktı ölüme giderken
Haramiler vurulmasaydı....