o meftunu olduğum saçların var ya
hiç acımadan bir rüzgâr gibi hayallerime esti
tel tel oldu yüreğim sana yangınlarımda
göz bebeklerinin derinliğine dalmışken
hasretindi yakan çırpınışlarımda

sana benim susamışlığım var ya be figen’im
beni öz derinliklerimden inim inim inletti

bir zamanlar gülüşlerinle gönlümde güller açardı
gözlerindi içimi açan sevgi selinde
her sarılışında hüngür hüngür ağlardın
seni çok mu çok seviyorum canımın can ’ısı diye
öyle bir an vardı ki nefesim kesilirdi soluğunda
ruhuma huzurun neşesi çılgın gibi çarpardı
hani ya şimdi her yer zifiri karanlık

hüzün kokuyor özlemlerim iç dünyamda
ne oldu sana nerelerdesin sen bir tanem


bu denli bağlanmışken
aşk denilen şey cılız bir ipliğe nasıl oldu da dönüştü
nasıl bir bütünken ayrı ayrı ücra köşelere savrulduk
eminim ki bu rüya kurgun üzerine kurulmuş
ne güzelde rol yapmışsın geçmişin devrelerinde
öyle bir rol ki
bir an bile uyanamamışım repliklerinde
gelişte geçti de o güzel duygu fırtınası
şimdi ben nasıl ve kime güvene bilirim ki
rüzgarın kasırgaya dönüştü iç dünyama
içim dışım allak bullak Tsunaminin altında


şöyle bir düşündüm de köklerimden sökmüşsün beni
yeni senenin bu ilk gününde
kuru bir ağaç gibi kalıvermişim duygusuzluklarımda…



AZAP...(Kadri Atmaca) 01.01.2024