1
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
302
Okunma
Düştüğü yeri yaktı yokluğun
adı ateşti...
Bir zerresi bağrımı deşti,
bir zerresi kalbimi,
bir zerresi,
kesti sen diye bildiğim
ve sen diye aldığım
boynu bükük nefesimi...
Şimdi inziva vakti...
Kırıldı
Sabaha sensiz kavuşan kuşların
kanat sesleri
Yıkıldı
Yüreğime kurduğum köprünün
Buz ayakları
ve ağladı şarkılar.
Belki ilk defa,
beni anladılar...