O İstiklal marşımızın,yazan asıl şairi.
O hep ecdadın izinde,o şairlerin piri.
O safahat eseriyle,her zaman da dipdiri.
Yunus Mevlana dan ilham, almıştı Mehmet Akif.

Savaş açtı cehaletin,en karanlık yüzüne.
Safahatla hançer soktu,düşmanin kem gözüne.
Edebiyat dünyasida,inandı her sözüne
Dostlar içinde hep yalnız,kalmıstı Mehmet Akif.

Vatan millet ve bağrağın,kutlu olan daveti.
Cephede şehit düşenin,en kutsal emaneti.
Nasıl sessiz kalabilir,görüp bu cinayeti.
Odasında inzivaya,dalmıştı Mehmet Akif.

Her yerde bir ayrı yıkım,halk perişan ve yoksul.
Kimi şehit, kimi gazi,kimi yetim,kimi dul.
Marş ödülü beşyüz lira,nasıl kabul etsin kul.
Halkın sesi gururuyla,dolmuştu Mehmet Akif

Gönülde şehidimizin,izi,vatanın sesi.
Kutsal vatan toprağına,"İncitme"der nefesi.
Yoksulluk ve savaşlarla,dolup taşar heybesi.
Hak aşığı goncaydı da,solmuştu Mehmet Akif

Asım’ın nesli ile de,gurur duydu duyacak.
"Bundan sonra tarih Türk’ü,gördü Türk’uyacak.
Hakk aşığı erenlerde, dua kabul olacak.
Hakk katında ulvilikte,bulmuştu Mehmet Akif