Her dem oluyor mu güldestesi gönlün
Uzanmıyorsa sonları tebessüme o gülüşün
Mükerrer defadır usanışıdır, yıpranıştır gün
O halde nasıl olsun ki kafalar dingin
Ahval böyledir işte, var mıdır hüzün?

Düğün, dernek, cümbüş neyimedir benim
Zeminden zemine düştükçe kanar içim
Bakmak değildir bu dalıp gitmek denir ona
Bunca yıldır vefalardan nasipsiz bir kula
Görünen budur işte, var mıdır sözün?

Dinletiler gam odaklı, hayalleri ne de renkli
Vazgeçmedi, bıkmadı, hem de samimice sevdi
Yolda kalsan koşan, ağlarsan ağlayanındı
Fiziği değildi amma yüreği koskocamandı
Anlamalısın ki sevgili onların nesli tükendi
Dile gelen budur işte, var mıdır görüşün?

Yıkan değildi, yapandı, onarandı, emekti
Geceler dolusunca uykuları yele verendi
Ay doğdu yüzünde kiminde, şafak söktürendi
Nasıl bir tutkuysa bu, tutkularına tutkundu
O hep hatırlayandı da çarçabuk da unutuldu
Derelere şırıltı, rüzgara eşlik eden nefesti
Bir hayırsız uğruna sevgiyi kilime derdi
Türkü oldu, ağıtlarda yürekleri yakandı
Aramaklı olduğu aşktı, onda kor gibi yanandı
Zaman geldi köze döndü, özü fıtratındandı
Ömrü feda edendi, tükendi, kabirde yatandı
Duymaz artık bil ki seni, aşk mıydı sözün?

Oğuzhan KÜLTE