GECEMİN GÜNEŞİ

Canımın bamtelindesin.
Şu akan inciler yüreğine değsin..
Ne haldeyim bilemezsin.
Bilsen de hissedemezsin.
Yaşarken en ücra yerinde aydınlığın,
karanlığıma sakladım seni..
Kimseler görmesin ,
kimseler bilmesin diye..
Karanlığımsın benim,sadece içimi aydınlatan
yalnızca yüreğimi ısıtan..
Herkes kör kuyu sansın hayallerimi.
Halbuki ne uçsuzluk var senin ellerinde.
Hadi tut şu üşüyen ellerimi,
kurtar bu kör odalardan..
Bak,güneş karşımda..
Karanlığın güneşi nedir bilir misin sen..??
Gözlerin….
Kimseye bağışlamadığım gecemin güneşisin sen…
Ben mi hükümdarım; sen mi dilenci……
Ben kimseye bağışlamazken gecemi,
sen bana bağışla gözlerini…
Hep dili bağlı gezdim gündüzlerde..
Kalabalığımın tenhasındaydın oysa..
En koyu gürültüde bile dinledim
senin sessizliğini..
Ey dilimi,gecemi ve beni lâl eyleyen…
Gel ve aydınlığım ol…
Ya da git ve karanlığımda KAYBOLLL!!