Dün gece ikimizin resmini yan yana koydum
Bir sana baktım, bir bana baktım
Sonra kendi kendime sordum
Ben seni, neden bu kadar çok sevdim diye
Gözlerin gülümsedi yine
Düşmüşüm resmin içine...

Ey aşkı başıma musallat eden bir çift göz
Ey sevgili, ey yüreğimde kopan kıyamet
Neyin kefaretini ödüyorum
Sevmek ise, sevdim işte, çektim acısını
Kan tükürdüm, kızılcık şerbeti içtim diye
Kolay mı sandın bırakıp gitmeyi
Yaşarken ölümü seçmeyi...

Sen öldün mü hiç, kekremsi acılar sindi mi damağına
Yokluğu çöktü mü omuzlarına sevdiklerinin
Uzaklar yanı başına çöreklendi mi
Ve sen hiç sığındın mı yalnızlığına
Bir sedye de gözlerin kapalı, kimseye
Hiç bir şeye elveda demeden
Bırakıp gittin mi yaşamı
Ve hiç gözlerin açık, sayıkladın mı
"Beni neden sevmedin" diye...

Gözün aydın, bitirdim esaretini
Kırdım sana tutsak sevdamın prangalarını
Seni kalbime sakladım, dilime ya/sakladım
ARTIK, ADIN HARAM BANA...


Mehmet Sabri Kılıç
21 Ağustos 2008/İstanbul