En son ,altı asır önceydi ,
Rahmet bulutları ,Meryemin evine indi ,
Coştu gönüller ,coştu müminler ,
Zaten beklemedelerdi,
Yanmış yürekleri sevindirdi ,
Ancak,
İnen rahmete ,ihanet edildi ,
Rahmet ,gökten geldiği gibi ,
Yine göklere çekildi ,
Gelmez oldu, rahmet rahmet inen bulutlar ,
Rahmetten gazaba, dönüşüverdi ,
Mazlumlar ,mağdurlar çaresiz
Zulmün pençesinde ,ezilmekte lerdi ,
Çatlamış, şerha şerha olmuş, toprak misali,
Bir damla suyu ,özlemekte lerdi,
Susuzluktan ,toprak küle dönmüştü ,
Rüzgarın önünde ,sürüklenmekte lerdi,
Gözler gök yüzünde ,
Eller duada ,
Rahmet yağmuruna susamışlar ,
Müjdeler beklemekte lerdi,
Bir kara bulut görseler ,bağıracaklar ,
Geldi geldi diye,
Sevinçlerini ,gök yüzüne duyuracaklar ,
Gözlerin ,feri sönmüş bir şekilde,
Umutla, umutsuzluk arası ,
Gök yüzünden, medet bekleyen mazlumlar ,
Mekke’ye doğru akan ,bulutu görüverdiler ,
Mekke Mekke olalı ,böyle bir bulut görmedi ,
Dolaştı ,Mekke’nin üstünde bir zaman ,
En son, Aminenin evinde ,yere indi,
Öyle bir yağmur, öyle bir nur indi ki yere ,
Kainatı nura gark ediverdi ,
Karanlıklar aydınlığa ,
Kirler nura dönüşüverdi ,
Bu nurun yankısından ,
Mecusilerin ateşi sönüverd,
Kisranın sarayı çöküverdi ,
Sava gölü kuruyuverdi,
Güneş gök yüzünde değil ,
Aminenin evine iniverdi ,
Hoş geldin ey gönüllerin dermanı,
Hoş geldin ey ruhların cananı ,
Hoş geldin Nebilerin sultanı ,
Hoş geldin ey insanların insanı ,
Hoş geldin ya Resulullah ,
Hoş geldin ya Habiballah ,
Hoş geldin ya Şefiallah ,
Sensin şems ,sensin mah,
Güneş gibi ,
Kıyamete kadar,
Sen olacaksın ,
Sensin Hatemül Enbiya ,
Elbette sensin bigünah .

Sinan Karakaş