Hoyratça esip te yerlere atar
Sürükler götürür sonbahar yeli.
Yerde ne bulursa önüne katar.
Narin fidanların kırılır beli

Hazanla sararıp, düşer yapraklar
Rüzgârla savrulur, tozar topraklar
Yağmur sele döner, coşar ırmaklar
Ummana karışır sağnağın seli.

Eskiler, güz diyor girmeden kışa
Dağ taş yeşerecek ermeden kışa
Mihrican la kurur varmadan kışa
Hüzzamla ses verir rüzgârın dili.

Kışın gelişiyle yağmurlar başlar
Ayaz olur, soğuk iliğe işler
Yakacak yok ise çatılır kaşlar
Yoksulun, fakirin zor olur hali

Baharın müjdesi, kelebek uçar
Canlanır ağaçlar tomurcuk açar
Çiçekler kokuyu etrafa saçar
Tınlar ozanların sazının teli.

Beklenen yaz gelse, visale ersem
Hasretlik bitsede birdaha görsem
Güneşle açacak gülleri dersem
İsterse desinler, kimdir bu deli

06/09/2022/Mehmet Kılıç