Piyanosu yoktur köylerin
ama duyulur davulun zurnanın uzaktan sesi.
Bir şenliktir ki karışır rüzgâra toprağa o, sevincin yıllanmış bekleyişi.
Daha henüz oradasın, oracıkta biraz daha, kır koşan ayaklarınla;
hoş, mesâfelere sığmaz ya engin yağmur kokusu.
Bir gölgelik ihsan olmuşçasına, pek bi rahatlıksın, pek bi huzur.
Yüzünde sürmeli bi düş.
Ellerin kuş yoklamış az önce.
Sırf bunlar değil, kalbimi bölüştüğün yarım elma hatırınca.
Fakat ben kalabalıkları çok sevmem, kavgaları da.
Lekesiz şeyler özlüyorum; ağrısız sızısız sancısız bi bahar havasınca.
Seviyorum böyle olmaları, taze boşluklar bulup ruhuna akmaları sızmaları.
Çok şeyler bilmiyorsun oysa.
Bu şiir sana.
Sen eden her yanına.
Yastığında uyuyan saçlarına.
Az önce kırlangıç sürüsü seslerini taktı, kimsecikler yokken bi sürü çaputlar bağladım bahçenin dallarına.
Arada takıldığım oluyor geçtiğin yollara ve arada öptüğüm geçtiğin yerleri.
Şöyle bi baktım da, ne çok sırlar vermişim sana.

/..