Yine bir Anne’ler günü sensiz geçti anne.
Her anneler günündeki
gibi yine ağladım.
Her kes gülüp söylerken ben ıssız köşeleri aradım.
Kimse göz yaşlarımı görmesin diye saklandım.
Biliyormusun anne ben hiç sensizliğe alışamadım.
Nerye baksam sanki sen çıkıp geleceskin gibi geliyor bana.
Boynumu büküyor ve öylece senin hayaline dalıyorum.
Üzgün ve dertli.
Yine bir anneler günü geçti sensiz ve neş-esiz.
Olmuyor, olmuyor anne sensiz olmuyor.
Senin özlemin hasretin içimde alev alev yanıyor.
İçim acıyor anne içim acıyor.
Bir kuş gibi kanat çırpa çırpa uçtun gittin göklere, beni bırakıpta gittin.
Yine bir anneler günü geçti anne, sensiz ,neş-esiz ve sessiz sessiz.
Hasretinin sessiz çığlıklarında yüreğim çığlık çığlığa.
Ben o gün vitrinlere bakmak istemiyorum, vitrindeki yazıları
okumak istemiyorum.
Anne’ler gününde hep ağlıyorum. Anneler günü olan o en sevdiğim gün, şimdi benim hüzün günüm.
Yine bir anneler günü geçti anne, sen yoksun ve ben mahsun.
Seni çok özledim anne çoook.
Bana yavrum demeni, çocuğum demeni, bana sarılıp öpmeni,
yüzüme o şefkat dolu tebessümle bakmanı, beni nazlamanı, sevmeni
özledim anne sevmeni.
Bana hep dualar ederdin, Allah’ım sen yavrumun bahtını açık et, yavruma sağlık sihhatler ver derdin.
Şimdi beni kim sevecek anne kiiiim?
Kim benim yüzümü şefkatle, sevgiyle, merhametle okşayacak?
Kimse senin yerini tutabilir mi Anne tutabilir mi?
Yine bir anneler günü geçti sensiz, sessiz sessiz ve neş-esiz.
Ben garip, ben öksüz, ben yetiiim.
Arkadaşlarım bir birlerine annelerine aldıkları
hediyeleri anlatırlarken benim, gözlerim doluyor, içim titriyor.
O zaman sensizlik bende dahada bir acı oluyor.
Seni çok özledim anne çoook.
Ama anneciğim ben senin ruhuna dualar okuyorum.
Allah’ım diyorum, Allah’ım, sen annemi sev, onu koru.
Ona Cennet’in en güzel yerini ver.
Onu sana emanet ediyorum diyorum.
Aaaaaah anneciğim aaah, ne güzeldi seninle yaşarken.
O zaman bir başka doğuyordu güneş, bir başka esiyordu rüzgar,
bir başka oluyordu mutluluk.
Gecenin sonunda sabah bir başka oluyordu.
Yine bir anneler günü geçti sensiz, sessiz ve neş-esiz.
Anne’ciğim sen gidince ben gülmeyi unuttum, artık geceler
hüzünlü, bayramlar sessiiiz.
Senin bir busene hayatımı verirdim geri gelseydin eğer.
Ben artık eski ben değilim.
Ben mahsuuun, ben üzgüüün, ben çaresiz.
Seni çoook özledim anne çoook.
Anne, hayattaki en büyük arzum, bir bebeğim olması ve onu senin kucağında görmekti.
Beni sevdiğin, beni nazladığın gibi onuda nazlamanı görmekti.
Ama olmadı, Mevla’m vermedi, vermedi ama senide benden aldı.
Şimdi ben mutsuz, şimdi ben umutsuzum anne.
Yine bir anneler günü geçti anne, sensiiiz ve sessiiiz sessiz.
Senin yokluğunda ben mahsuuun ve neş-esiz.
Seni çok özledim anne çooook.