Kalem köle, Kelime kırbaç

sana kırmızılarımı göstereyim mi
gözlerime bak hayat
in sırtımdan


daha yapacak işlerim var
yar ile karşılaşacağım
denize koşacağım
kuş vuranların sapanını satacağım
çaldıracağım ayakkabılarımı bile bile
yalınayak çıkacağım huzura
alkış alacağım
yan yatacağım yatağa
kendime yukarıdan bakacağım
ne kadar küçükmüşüm oysa
annemin omuzunda!


içinde kalem olan ne varsa
dökeceğim içimi
bir cep


içimde kelam olan ne varsa
üzerine düşeceğim eylemlerin
aldırın haaa, hafif bedenime
ne kaplumbağa, ne tavşan
hakemim


ne kadar dengesizim bakın
bir dize azalmak için
bin dize eğilmiyor içim

ha yazmışım, ha çizmiş
arabada hasar aynı
özrümde öyle
ehliyetsiz seviştiklerime

çizdiğim zamanlar
zor geliyordu takvime
çizmediklerimi toplasam
ömür ne kadar kısa aksine

hay aksi
unutmuşum resimlerde gülmemeyi
hey aksi
çıkmaz sokakta bile gülümse!
diyeceğimde
yakışsa birde!


sana mavilerimi göstereyim mi
paçalarıma bak hayat, paçalarıma
gel ardımdan


daha alınacak yolum var
kaf dağına çıkacağım
masal olmaya!
ya da çocuk
kömür karası bir arabayla
ekmek parası kazanmayı düşleyeceğim
kömür gözlü bir sevdiğim olacak
adını gözde koyacağım bir daha
doruğuna çıkacağım dağların
eteklerindeki beni seyredeceğim
siliyorken terlerimi

canımı sıkacağım bile bile
düşe kalka koşacağım ebemkuşağına
sarıya hüznü bandırıp
yeşilde konaklayacak içim
heyyyy diyeceğim be
ışığı yansıtmak o biçim....


üç dize sonra düşeceğim kollarına
e bilirsin hayat kısa
boynum kırılsada
takla ata ata gitmeliyim vuslata!


sana yeşilleri mi göstereyim mi
dağlara bak hayat
o bir zamanlar yeşil olanlara

e bin artık sırtıma!

Ali Aydoğdu