![]() DUVARYokluklar mıydı bizi öze yaslayan Yahutta varlık mıydı bizi bizden çalan Her ikisi de insana değmez mi sahi Şu metaları kaldırınca geriye ne kalır ki? Canımızdı dediklerimiz vefadan oldu ırak O yakınlar nasıl da uzaklaştı bir dön bak Niçin bizi biz olduğumuz için sevemediler Bizlere değil de bizdekilereyse bu değer Elde mumla gezeceğiz güpegündüz desene Bize delidir diyecekler yine, hem de süzme... Yıllardır aradım, o delilerden kaldı mı Araya mesafeyi koymak kimlere kârdı Nasıl bir örüldüyse şu duvar azametli Onu hadle aşmak her dem mümkünse de Hadsiz için bu zahmete sizce değer mi? Kimileri bilgisiyle koydu sınırları Ağrı`ydı Diğeri serveti koydu öne oldu Kârun Modeller ve seviyeler mizanseli malumunuz Anladık ki insanlar bihaberdar özünden İşte haleti ruhaniye, özeti şu ki, yalnızız. Sarılacak dost dediğimiz kışta yorgandır İnsanın insana kini, nazarı ne de figândır Ne alırsın selâmı ne verilir böylesine emek Sana yolu kapayana açmalısın bir hendek. İnsan yanımızın celladıdır bu arsızlar Belki de vicdanî zenginliğe de Fransızlar Dilde nezaketten uzak, üstelik te aymazlar Rahmet düşerken zemine neyine onların Batarlar her konuştukça, sakın inanmayın. Vicdanlar pas tutmuş ki, beden yürümez Ayaklar alsa da yol, mesafeler tükenmez Ay`a, Güneş`e de ulaşır insan sevgi ve sabırla Duvarları örenleri not al, sakın unutma. Oğuzhan KÜLTE |